Scroll down for the Dutch version

In Islamic tradition, the Prophet Muhammad states that his generation and the two generations after him are the best to follow for Muslims of all ages. Well, the warriors of Islamic State claim to have put that council into practice. Their winged slogans are: ‘On the way of God’ and ‘to the Prophet’s example’. But the caliphate disintegrates and shrinks. What went wrong and what was the ideological failure of Islamic State?

The caliphate was declared in July 2014 and included at its height an area of ​​the magnitude of the United Kingdom comprising more than 6 million ‘citizens’. The caliphate was created in the power vacuum that was the result of the struggle for power in Iraq and the war in Syria that broke out in March 2011. Through the geopolitical game that was played, the silent support that Islamic State received from Gulf State financiers, through the well-thought-out plan of how Islamic State wanted to shape her caliphate and the enormous appeal that the caliphate had on of young Muslims in particular around the world, the caliphate appeared on the political world map.

And so the caliphate became also part of the international world order. And therefore it had to consider appropriate policies of how to behave in this world order. Well, when calling out the caliphate in July 2014, the new caliph Al Baghdadi stated in a speech that “terrorism” would be the rationale of the caliphate’s policies:

Terrorism is … believing in Allah. Terrorism is worshiping Allah as He has commanded you.

Al Baghdadi

And the warriors of Islamic State did not hesitate to implement this policy. Islamic State considered anyone who did not endorse her goals as an enemy, and for the wicked, renegades, unbelievers, crusaders and all other enemies she had only one punishment: death. And with an unimaginable cruelty, the organization put its crimes against humanity on line: movies that showed how people were burned, roasted, drowned and knocked off with a knife.

But the caliphate is pouring in and the question now is how the warriors of Islamic state explain this. Was their caliphate really “on the way of God” and “according to the Prophet’s example”? Well, one thing is sure: the Prophet Muhammad was a winner. He succeeded in building a empire that included the entire Arab peninsula at the end of his life. The townmates of the prophet, the Meccans, were originally very reluctant in accepting the prophet’s divine message but he managed to conclude an agreement (that of Hudaibia) with them not to attack each other for ten years. And he had played it smart because eventually Mecca would fall in his hands without violence. In the course of his life, the Prophet was able to convince the tribes of the Arab peninsula of the universal message of that one God of mercy, forgiveness and solidarity. The Prophet made no use of ‘suicide terrorists’ in Badr, in the battle of Uhud and in the ‘battle around the Trench’. The fair fight was the guiding motive. Would a Muslim warrior die in the battle, then he certainly became a martyr, but the Muslims from the time of the prophet did not seek the martyr’s death as warriors of Islamic State do. Moreover, the Prophet was a man of forgiveness. Harsh opponents, who even fought against the prophet like the later army commander Khalid ibn al-Walid, turned to Islam and the prophet forgave them and he forgot all the evil they might have done to him.

And with that grace he lived as needed, such as his attitude toward the Jews of Medina when they revoked the covenant and betrayed him and the Muslims, but he did not have a list of enemies who deserve nothing but death as Islamic State does.

The conclusion, o Islamic state warriors is that you have failed on all the fronts “on the way of God” and “according to the Prophet’s example.” You have put terror in the first place instead of forgiveness, mercy and shrewdness, as the prophet did and you are proof of the wisdom of the following statement of the Prophet:

Allah just gives the caliphate to a caliph if he has two groups of advisors. One group advises him to do the right thing … and another group advises him to do the wrong thing. The true caliph is the one whom protects Allah from the evil advisors.

the Prophet

Muslim friends of mine tell me again and again that Islam is the religion closest to human nature and therefore closest to judging if things are good or evil. Considering the “portfolio” of IS, any Muslim and thus every person can see that Islamic State has listened to the evil advisors. Al Baghdadi is an evil caliph and the warriors are Muslims whom the prophet never wanted. Al Baghdadi and his fighters are losers and they have not only failed but they are also responsible for an enormous blame on Islam. And ordinary Muslims have to deal with this blame wontedly and unwontedly. It is my hope that there will be Muslims in the future who will build an Islam as the prophet wanted it: a religion of real mercy and forgiveness. I can’t wait to see that happen.

Waarom faalde Islamitische Staat? Een ideologische analyse

In islamitische traditie staat de uitspraak van de profeet Mohammed dat zijn generatie en de twee generaties na hem de beste om na te volgen zijn voor moslims van alle tijden. De strijders van Islamitische Staat beweren die raad in de praktijk te hebben gebracht. ‘Op de weg van God’ en ‘naar het voorbeeld van de profeet’ zijn hun gevleugelde motto’s. Maar het kalifaat desintegreert en verschrompelt. Wat ging er ideologisch mis?

Het kalifaat werd in juli 2014 uitgeroepen en omvatte op zijn hoogtepunt een gebied ter grootte van het Verenigd Koninkrijk met meer dan 6 miljoen onderdanen. Het kalifaat ontstond indertijd in het machtsvacuüm dat het resultaat was van de strijd om de macht in Irak en van de in maart 2011 uitgebroken oorlog in Syrië. Door het geopolitieke spel dat gespeeld werd, de stille steun die IS kreeg van financiers uit de Golfstaten, door het goed doordachte plan van IS hoe zij haar kalifaat vorm wilde geven en de enorme aantrekkingskracht die het kalifaat had op –jonge- moslims overal ter wereld, wist het zich op de politieke wereldkaart te zetten.

Maar zo maakte het kalifaat ook deel uit van de international wereldorde en moest het zich dus beraden over een passende policy dienaangaande. Wel, bij het uitroepen van het kalifaat in juli 2014 stelde de nieuwe kalief Al Baghdadi in zijn speech in Mosul dat ‘terrorisme’ de rationale van het beleid van het kalifaat zou zijn:

‘Terrorisme is … geloven in Allah. Terrorisme is Allah aanbidden zoals Hij u dat heeft geboden’.

Al baghdadi

En dat lieten de strijders van Islamitische Staat zich geen twee maal zeggen. Islamitische Staat beschouwde iedereen die haar doelen niet onderschreef als vijand, en voor de afvalligen, renegaten, ongelovigen, kruisvaarders en wat dies meer zij was maar een straf mogelijk: de dood. En met een de hemel tergende wreedheid zette de organisatie haar misdaden tegen de menselijkheid on line: filmpjes die lieten zien dat mensen werden verbrand, geroosterd, verdronken en met een mes afgeslacht.

Maar het kalifaat stort in en de vraag is nu hoe de ‘rechtgeaarde’ strijder van Islamitische Staat dit verklaart. Was het allemaal wel ‘op de weg van God’ en ‘naar het voorbeeld van de profeet’? De profeet Mohammed was een winner. Hij slaagde er in een rijk op te bouwen dat aan het einde van zijn leven het hele Arabische schiereiland omvatte. De profeet bleek in staat met zijn oorspronkelijke stadgenoten, de mekkende Mekkanen die in eerste instantie niets van zijn boodschap moesten hebben, een overeenkomst (die van Hudaibia) te sluiten elkaar voor tien jaar niet aan te vallen. En hij had het slim gespeeld want uiteindelijk zou Mekka hem zonder geweld toevallen. De profeet wist tijdens zijn leven met vallen en opstaan de stammen op het Arabische schiereiland te overtuigen van de universele boodschap van die ene God van barmhartigheid, vergeving en solidariteit. De profeet maakte in de twee slagen om Badr, de slag om Uhud en de ‘slag om de Greppel’ geen gebruik van ‘zelfmoordterroristen’. Het eerlijke gevecht was het leidmotief. Kwam een moslim-strijder om, dan werd hij zeker martelaar, maar de moslims van toen zochten de martelaarsdood niet zoals de IS strijders dat doen. Bovendien was de profeet een man van vergeving. Geharnaste tegenstanders, die zelfs tegen hem gestreden hadden zoals de latere legeraanvoerder Khalid ibn al-Walid, bekeerden zich tot de islam en de profeet vergaf en vergat al het kwaad dat ze hem hadden aangedaan.

En met die genade leefde hij als het nodig was, zoals zijn houding tegenover de Joden van Medina toen zij het verbond herriepen en hem en de moslims verrieden, maar hij had geen lijst met vijanden die niets anders verdienen dan de dood zoals Islamitische Staat dat doet.

De conclusie, strijders van islamitische Staat, is dat jullie op alle fronten gefaald hebben ‘op de weg van God’ en ‘naar het voorbeeld van de profeet’ . Jullie hebben terreur op de eerste plaats gezet in plaats van vergevingsgezindheid, barmhartigheid en –mag ik het zeggen- boerenslimheid, zoals de profeet dat deed en jullie zijn het bewijs van de wijsheid van de volgende uitspraak van de profeet:

Allah geeft het kalifaat alleen maar aan een kalief als deze twee groepen adviseurs heeft. Een groep adviseert hem het goede te doen … en een andere groep adviseert hem het kwade te doen.  De ware kalief is degene die Allah beschermt tegen de kwade adviseurs.

De Profeet

Moslims verkondigen immer dat de islam de religie is die het dichtst bij de menselijke natuur staat en dus het dichtst bij de vraag wat goed en kwaad is. Het ‘portfolio’ van IS beschouwend kan elke moslim en dus elk mens vaststellen dat Islamitische Staat geluisterd heeft naar de kwade adviseurs. Al Baghdadi is een kwade kalief en de strijders zijn moslims die de profeet nooit gewild heeft. Al Baghdadi en zijn strijders, de losers,  hebben niet alleen gefaald maar zijn ook verantwoordelijk voor een blaam op de islam, waar de meeste moslims niets aan kunnen doen, maar waar ze wel veel last van hebben en zullen houden. Het valt te hopen dat er in de toekomst moslims opstaan die een islam à la profeet willen bouwen: een van barmhartigheid en vergevingsgezindheid. Ik kan niet wachten.